PGZO reactie op: Amsterdam werkt aan Toegankelijkheid

Openbaar vervoer

In de paragrafen over de verbetering van de toegankelijkheid van het openbaar vervoer missen we concrete ambities gekoppeld aan een tijdspad. 

Haltes

In de praktijk merken we dat veel OV-haltes zijn verdwenen en nog gaan verdwijnen, wat vooral voor mensen met een visuele beperking de mogelijkheid om zelfstandig te reizen ernstig beperkt.

Opheffen van tram-  en buslijnen maken zelfstandig reizen ook moeilijker, of zelfs onmogelijk.

Rateltikkers

Visueel gehandicapten zijn voor een veilige verkeersdeelname sterk afhankelijk van goed functionerende rateltikkers bij verkeerslichten. Gemelde defecten hiervan moeten terstond hersteld worden. In de huidige praktijk duurt dit vaak veel te lang.

WMO / Eigen bijdrage

Wij vragen om afschaffing van de verplichte eigen bijdrage voor noodzakelijke hulp- en hulpmiddelen.

Wij ervaren het als erg onrechtvaardig.

1. we betalen al de hoogste ziektekostenverzekering, een basisverzekering is niet genoeg

2. we betalen al de hoogste eigen risico

3. nu komt daar bovenop de Eigen bedrage voor noodzakelijke hulp- en hulpmiddelen

4. + dat het gezinsinkomen meetelt in de hoogte van de eigen bijdrage

5. het gezin is al bezig met mantelzorg is daardoor extra belast en krijgt geen thuiszorg

6. gehandicapten hebben meer onkosten. Wet tegemoetkoming chronisch zieken en gehandicapten bestaat niet meer. De nieuwe regeling compenseert bij lange na niet, de achteruitgang in inkomen.

7. De eigen bijdrage is nog meer achteruitgang in inkomen.

8. Plus dat mensen die voor hun zelfstandig functioneren hoognodige basisvoorzieningen, toch niet aanvragen. Terwijl hun vaak de middelen ontbreken om ze zelf aan te schaffen.

Scootmobiel

We missen ambitie voor de verbetering van de toegankelijkheid van mensen die voor hun zelfstandige participatie  afhankelijk zijn van een scootmobiel. Bijvoorbeeld: bij de toegankelijkheidsrichtlijnen die gehanteerd worden voor de stadsloketten geldt slechts toegankelijkheid voor rolstoelen, en ook voor de buurthuizen, huizen van de wijk etc, 

die een essentieel onderdeel uitmaken van de basisvoorzieningen wordt slechts gemeld dat deze rolstoeltoegankelijk moeten zijn.

Integraal toegankelijk

Overigens: in Zuidoost zijn zelfs de buurthuizen niet integraal toegankelijk, en zelfs niet geheel rolstoeltoegankelijk, (ook niet na de recente verbouwingen)

We missen in het stuk de ambitie, tijdspad en middelen om de integrale toegankelijkheid van buurthuizen, buurtwerkkamers, huizen van de wijk e.d. te realiseren en te garanderen. 

Lokaal / stadsdelen

Lokale belangenbehartiging

De inbreng van lokale gehandicaptenorganisaties is momenteel niet goed geregeld en nergens vastgelegd. 

Het VN-Verdrag inzake de rechten van personen met een handicap, en agenda 22 schrijven voor dat  gehandicaptenorganisaties ter plaatse in het allervroegste stadium bij bijvoorbeeld bouwplannen worden betrokken.

Cliëntenbelang geniet geen breed vertrouwen als belangenbehartigingsorganisatie.  In Zuidoost behartigen ze liever hun eigen belangen. 

Gehandicapten en belangenbehartigingsorganisaties in de wijken kennen als geen ander de situatie en de behoeften ter plaatse, en mogen nooit gepasseerd worden in planning, besluitvorming en uitvoering van nieuw- verbouw en renovatie in de openbare ruimte en van (openbare) gebouwen.

Tussenschakels kosten onnodig  energie, vertragen procedures en vertroebelen de communicatie. Door de overheid ingestelde of als gesprekspartner aangewezen organisaties werken vrijwel altijd top-down, en steken meestal meer energie in het uitleggen van overheidsbeleid dan in de behartiging van de werkelijke belangen van de betrokkenen. Dat frustreert de participatiebereidheid van burgers, is in strijd met de beginselen van eigen regie en zelfredzaamheid, en zo raken de belangen, meningen en oplossingen van ervaringsdeskundigen altijd ondergesneeuwd. 

Goede belangenbehartiging kan alleen vanuit de belanghebbenden en hun eigen organisaties, direct met beleidsmakers, ambtenaren, ontwerpers en uitvoerders.  

Ook bij projecten in de openbare ruimte die centraal / stedelijk worden gepland en uitgevoerd missen we een heldere procedure voor raadpleging en advisering door lokale belangenbehartigingsorganisaties. De lijnen vanuit de stadsdelen naar de CVC zijn te lang en lopen via te veel schakels. 

De stadsergonoom moet werken met, en voor de direct betrokken lokale burgers en ervaringsdeskundigen, en niet namens en in plaats van. 

De stedelijke WMO-adviesraad opereert zonder last of ruggenspraak, en is een gesloten bolwerk. De Stedelijke WMO-adviesraad onderhoudt geen structurele en geformaliseerde contacten meer met de stadsdelen, sinds alle WMO-beleidszaken stedelijk belegd zijn en daardoor de WMO-adviesraden buiten spel zijn gezet, of zelfs opgeheven. 

   

Platform Gehandicapten Zuidoost