Boycot en Validisme

Mijn poging tot boycot en de realiteit van validisme

 

1

Ik wilde ooit Thuisbezorgd.nl boycotten. Het bedrijf had zich verkocht voor het grote geld; begrijpelijk en hun goed recht, maar ik zag het al aankomen. Hoe groter het kapitaal, hoe meer mensen worden uitgebuit ten gunste van de rijken. Erg zwart-wit gesteld, maar uiteindelijk klopt het: onder het kapitalisme hebben de rijken het voor het zeggen.  

 

Ik hield die boycot een tijd vol, maar eerlijk gezegd maakte het mijn leven niet makkelijker. Integendeel, het werd alleen maar moeilijker. Ik kreeg meer handelingen te doen die een groot beslag legden op mijn energie. Ik moest vaker naar de supermarkt, wat in een rolstoel geen pretje is, zeker niet tijdens de spits. De Jumbo is comme ci comme ça, en de Vomar vind ik een ramp. Altijd zijn er wel aspecten die zorgen voor ontoegankelijkheid. De spits kon ik niet vermijden, omdat mijn planning daar geen ruimte voor bood. Ik ben immers nog geen oma die achter de geraniums zit. Rustig boodschappen doen zit er niet in; er staat altijd wel iemand in je nek te hijgen of vraagt of ze je kunnen "helpen". Ik vraag liever zelf om hulp als ik die nodig heb. En boodschappen voor meerdere dagen inslaan gaat ook niet, want ik kan alleen maar meenemen wat op mijn plankje past; niet veel dus.  

 

Ik probeerde kleine, lokale winkels te steunen, maar die zijn helemaal niet toegankelijk. 

 

Dan komt nog het drie keer per dag bereiden van eten, ontbijt, lunch, avondeten. Al die handelingen kosten tijd en energie. Samen met de uren die opgaan aan wassen en aankleden, blijft er bitter weinig over voor de rest van mijn leven. En dan moet ik ook nog erbij werken, met alle deadlines van dien. Meer stress, meer druk; niet ideaal voor een hartpatiënt. Mensen denken dat ik het druk heb, maar in werkelijkheid ben ik gewoon strak in mijn planning om overbelasting te voorkomen. "Nee" zeggen hoort daar dus bij, ongeacht tegen wie.  Ik heb zelden een goede nachtrust, dus ik moet wel vrije dagen inplannen om zo rust terug te winnen.

 

Natuurlijk krijg ik soms eten van mijn zussen, maar daar wil ik niet van afhankelijk zijn. Het zet me in een verwrongen positie van dankbaarheid, en die dynamiek wil ik niet met mijn familie. Af en toe spontane aanbod is fijn, maar structurele afhankelijkheid? Ronduit naar.  

 

Een toko binnenrijden om te bestellen? Meestal geen optie—je raadt het al: ontoegankelijk.  

 

Dus ben ik teruggevallen op Thuisbezorgd. Ik kies voor het gemak van online bestellen (maar hee, zo houd ik tenminste tijd over om iets voor de maatschappij te betekenen). Ik heb onderzocht of ik rechtstreeks bij restaurants kon bestellen, maar bijna allemaal sturen ze je door naar Thuisbezorgd. Of ze bezorgen helemaal niet, of het duurt veel langer want kleine ondernemers moeten immers extra betalen om aan te sluiten bij zo’n platform. Ub€r E@ts is nog duurder en net zo erg.

 

Kant-en-klaarmaaltijden bestellen is voor nu mijn enige optie om zelfstandig te blijven zonder afhankelijk te zijn van anderen. En het scheelt me tijd en energie. Op dit moment is er gewoon geen beter alternatief dan Thuisb€zorgd.

 

Dit is mijn eerste verhaal over boycotten en validisme—het is een hele saga. Later volgen nog Picnic, @m@zon, St@rb&cks, kok@ kol@, M@cD, en K€ntuckie.  

 

Tot de volgende. 

 

PS: Dit is geen reclame voor online bestellen maar ook geen klacht. Het is bedoeld om te laten zien wat boycotten betekent voor iemand met een beperking. Kun je zelf boycotten? Doe het vooral; doe het dan ook een beetje voor mij. Dan bestrijd jij veel meer onrecht, en ik een stukje validisme.

 

PSPS ik wil een AI robot. Die gaat achter de aanrecht. Een man. Die zien er tegenwoordig goed uit joh en helemaal op maat gemaakt! De "echte mannen" van nu moeten uitkijken 🤣

 

 

Deel 2 van mijn saga over boycotpogingen en de harde realiteit van validisme

 

Ik wilde Star f bucks boycotten. Meerdere keren geprobeerd, maar mislukt.

Waarom? Omdat de alternatieven schaars en niet toegankelijk zijn. En er is geen decaf aanbod.

 

Toen Isr@el begon met genocide, wist ik het zeker: ik zou SB vermijden. En dat hield ik een jaar vol.  

Maar hier is het probleem: ik heb specifieke eisen voor mijn koffie. Een decaf caramel macchiato met slagroom, extra heet. Geen enkele aanbieder – behalve Star-fucking-bucks en D@uwe €gberts Café – heeft decaf. En SB is de enige die redelijk toegankelijk is. Douwe Egberts is semi-toegankelijk (als je het niet erg vindt dat iemand anders de deur voor je open moet doen). Maar eigenlijk wil ik ook DE vermijden vanwege … Rusland. Toch kan ik niet om DE heen, want het is de enige plek in de Poort waar ik fatsoenlijk met iemand kan afspreken wil ik niet naar SB gaan voor mijn smaak koffie.

 

Ik probeerde het anders aan te pakken: ik kocht zelf decaf cappuccino om thuis te maken en mee te nemen in een thermos. Poging mislukt. Weer extra handelingen. Ik heb ’s ochtends geen tijd en energie voor extra handelingen. Het zou me een half uur extra kosten, bovenop de drie uur die ik al kwijt ben aan wassen en aankleden. Daarom koop ik zo vaak iets onderweg. Met mijn fysieke beperkingen kan ik niet fulltime voor mezelf zorgen. En als ik van afspraak naar afspraak reis, is het fijn om tussendoor koffie te kunnen halen - want op de afspraken zelf? geen decaf. Soms neem ik thee mits die cafeïnevrij is. En ook dat is zeldzaam.

Te veel cafeïne? Dan slaat mijn hart op hol en lig ik een week plat.

 

Dus wie biedt wat ik nodig heb? Star FUCKING bucks!

1. Toegankelijkheid.  

2. De smaak die ik wil.  

3. Decaf.  

 

Die combinatie lijkt voor de meeste horeca onmogelijk.  

Dus na een jaar heb ik opgegeven. Ik ga weer naar SB

 

Hetzelfde geldt voor Koka kola. 

Ik drink zero decaf. Mijn online bezorger heeft alleen het echte merk CC, geen huismerk. Dus wat moet ik?

 

Ik ervaar het niet als een luxe problemen. Hell no. Ik vind dat ik in deze toestand mezelf best wel wat mag gunnen. Het is essentieel voor mijn mentale gezondheid.

Laat de wereld zich maar beter aanpassen aan gehandicapten en chronisch zieken want daardoor is boycotten voor mij afzien.

Deel 1 over thuisbezorgd https://bit.ly/4lk3YBy